Naar inhoud springen

Laurent Blanc

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Laurent Blanc
Laurent Blanc
Persoonlijke informatie
Volledige naam Laurent Robert Blanc
Bijnaam Le Président
Larry White
Geboortedatum 19 november 1965
Geboorteplaats Alès, Frankrijk
Lengte 192 cm
Jeugd
1981–1983 Vlag van Frankrijk Montpellier HSC
Senioren *
Seizoen Club W (G)
1983–1991
1991–1992
1992–1993
1993–1995
1995–1996
1996–1997
1997–1999
1999–2001
2001–2003
Totaal:
Vlag van Frankrijk Montpellier HSC
Vlag van Italië SSC Napoli
Vlag van Frankrijk Olympique Nîmes
Vlag van Frankrijk AS Saint-Étienne
Vlag van Frankrijk AJ Auxerre
Vlag van Spanje FC Barcelona
Vlag van Frankrijk Olympique Marseille
Vlag van Italië Internazionale
Vlag van Engeland Manchester United
251(77)
31(6)
29(1)
70(18)
24(2)
33(1)
73(14)
76(6)
72(4)
659(129)
Interlands
1989–2000 Vlag van Frankrijk Frankrijk 97(16)
Getrainde teams
2007-2010
2010-2012
2013-2016
2020-2022
2022-2023
Vlag van Frankrijk Girondins de Bordeaux
Vlag van Frankrijk Frankrijk
Vlag van Frankrijk Paris Saint-Germain
Vlag van Qatar Al-Rayyan
Vlag van Frankrijk Olympique Lyonnais

* Bijgewerkt op 21 december 2020
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Laurent Blanc (Alès, 19 november 1965) is een Frans voetbaltrainer en voormalig profvoetballer. Hij maakte deel uit van een generatie van het Frans voetbalelftal dat het WK 1998 en het EK 2000 won. Als clubvoetballer won hij onder meer de Europacup II met FC Barcelona en landskampioenschappen met AJ Auxerre en Manchester United. Vanwege zijn aanwezigheid op het veld kreeg hij de bijnaam Le Président (De President).[1] In oktober 2022 volgde hij de ontslagen Peter Bosz op bij Olympique Lyonnais, maar werd in september 2023 ontslagen na de slechtste seizoensstart in de geschiedenis van de club.[2][3]

Loopbaan als speler

[bewerken | brontekst bewerken]

Blanc begon zijn carrière als aanvallende middenvelder en werd pas daarna een centrale verdediger. Hij speelde gedurende zijn profloopbaan voor Montpellier (1987-1991), SSC Napoli (1991/92), Olympique Nîmes (1992/93), AS Saint-Étienne (1993-1995), AJ Auxerre (1995/96), FC Barcelona (1996/97), Olympique Marseille (1997-1999), Internazionale (1999-2001) en Manchester United (2001-2003).

Blanc werd met Frankrijk wereldkampioen (1998) en Europees kampioen (2000). In totaal speelde Blanc 97 interlands, waarin hij 16 doelpunten maakte. Zijn belangrijkste interlanddoelpunt was waarschijnlijk de golden goal in de achtste finales tegen Paraguay op Wereldkampioenschap 1998. Blanc nam ook deel aan de EK's van 1992 en 1996.


Loopbaan als trainer

[bewerken | brontekst bewerken]

Na zijn carrière als voetballer kwam Blanc terug naar Frankrijk, om daar zijn trainersdiploma te behalen. In 2006 leek het erop dat hij aan de slag zou gaan als hoofdtrainer van FC Nantes Atlantique, maar de voorkeur ging uit naar Georges Eo. Uiteindelijk werd Laurent Blanc op 8 juni 2007 de opvolger van Ricardo Gomes bij Girondins de Bordeaux.

Girondins de Bordeaux

[bewerken | brontekst bewerken]
Blanc in dienst als hoofdtrainer van Bordeaux (2010).

Tijdens zijn eerste seizoen in de wijnstad wist hij de club terug te brengen naar de top van de Ligue 1 door met Bordeaux eindigen op de tweede plaats. Voor deze prestatie werd hij in Frankrijk geprezen tot Beste trainer van het jaar 2008.

In 2009 doorbrak Blanc met zijn ploeg de hegemonie van Olympique Lyonnais, dat in de voorgaande zeven seizoenen landskampioen werd. Girondins de Bordeaux werd dit nu voor het eerst sinds tien jaar. Ook won hij dat seizoen de Supercup en de Coupe de la Ligue met de club.

De eerste gewonnen prijs van het seizoen 2009/10 werd de Trophée des Champions, na 2-0 winst tegen EA Guingamp. In de Champions League werd Bordeaux ingedeeld in Poule A, bestaande uit Bayern München, Juventus FC en Maccabi Haifa. Bordeaux werd winnaar van deze poule, nadat het onder meer Bayern (2-0), Juventus (2-0) en Maccabi Haifa (1-0) versloeg en een voorsprong van zes winstpunten had op de nummer 2.

In de achtste finale werd Olympiakos Piraeus geloot, dat over twee wedstrijden met 3-1 werd verslagen. Het team strandde in de kwartfinale tegen Olympique Lyonnais. Nationaal was Bordeaux een tijd lijstaanvoerder van Ligue 1, maar na een verloren finale om de Coupe de la Ligue tegen Marseille en Europese uitschakeling, werden er punten verspeeld.

De Franse voetbalbond, klopte bij Blanc aan voor een functie als bondscoach. In goed overleg werd een vertrek besproken. Op 17 mei 2010 werd bekend dat Blanc Bordeaux verliet en na het WK 2010 bondscoach zou worden van Frankrijk.[4]

Op 17 mei 2010 maakte de Franse voetbalbond bekend dat Laurent Blanc per 1 augustus van dat jaar aan de slag zou gaan als bondscoach van het Frans voetbalelftal, als opvolger van Raymond Domenech. De eerste interland onder zijn leiding, op 11 augustus 2010, ging met 2-1 verloren tegen Noorwegen. Nadat ook de volgende interland tegen Wit-Rusland verloren was gegaan, bleef de ploeg van Blanc 24 duels op rij ongeslagen, tot de laatste groepswedstrijd op het EK voetbal 2012 in Polen en Oekraïne. Daarin won Zweden met 2-0, waarna Les Bleus in de kwartfinales werden uitgeschakeld door titelverdediger Spanje. Blanc kreeg nadien veel kritiek vanwege zijn defensieve speelstijl. Hij vroeg 48 uur bedenktijd nadat hij een nieuwe aanbieding had gekregen van de bond, maar besloot op te stappen.[5]

Paris Saint-Germain

[bewerken | brontekst bewerken]

Blanc werd in juni 2013 aangesteld als hoofdtrainer van Paris Saint-Germain, waar hij Carlo Ancelotti opvolgde. De club was in het voorgaande seizoen kampioen geworden en werd dat onder Blanc ook in de seizoenen 2013/14, 2014/15 en 2015/16. Daarnaast won hij als coach van 'PSG' twee keer de Coupe de France, drie keer de Coupe de la Ligue en drie keer de Trophée des Champions. Het toernooi om de UEFA Champions League eindigde onder hem drie jaar op rij in de kwartfinales. Blanc en Paris Saint-Germain gingen in juni 2016 in overleg uit elkaar.[6]

Olympique Lyonnais

[bewerken | brontekst bewerken]

In oktober 2022 tekende hij een 2-jarig contract bij Olympique Lyonnais, hij volgde de ontslagen Peter Bosz op.[2] Hij werd in september 2023 ontslagen na de slechtste seizoensstart in de geschiedenis van de club.[3]

Trainersstatistieken

[bewerken | brontekst bewerken]
Periode Club Competitie Functie Balans
D W G V Win %
2007 - 2010 Vlag van Frankrijk Girondins de Bordeaux Ligue 1 Hoofdtrainer 150 90 28 32 60,00
2010 - 2012 Vlag van Frankrijk Frans voetbalelftal UEFA Bondscoach 27 16 7 4 59,26
2013 - 2016 Vlag van Frankrijk Paris Saint-Germain Ligue 1 Hoofdtrainer 38 27 8 3 71,05
Totaal 215 133 43 39 61,86

Bijgehouden t/m 23 februari 2014.

Als speler

Competitie
Aantal Jaren
Vlag van Frankrijk Montpellier HSC
Division 2 1x 1986/87
Coupe de France 1x 1989/90
Vlag van Frankrijk AJ Auxerre
Division 1 1x 1995/96
Coupe de France 1x 1995/96
Vlag van Spanje FC Barcelona
Internationaal
Europacup II 1x 1996/97
Nationaal
Supercopa 1x 1996
Copa del Rey 1x 1996/97
Vlag van Frankrijk Olympique Marseille
Division 1 1x 1998/99
Vlag van Italië Internazionale
Coppa Italia 1x 1999/00
Vlag van Engeland Manchester United
Premier League 1x 2002/03
League Cup 1x 2002/03
Competitie Winnaar Runner-up Derde
Aantal Jaren Aantal Jaren Aantal Jaren
Vlag van Frankrijk Frankrijk onder 21
Europees kampioenschap voetbal onder 21 1x Goud 1988
Vlag van Frankrijk Frankrijk
Wereldkampioenschap voetbal 1x Goud 1998
Europees kampioenschap voetbal 1x Goud 2000

Persoonlijk als speler

Prijs Aantal Jaren
Frankrijk
UNFP: Speler van het jaar in de Tweede Divisie 1x 1987
France Football: Speler van het jaar 1x 1990
Ridder in het Franse Legioen van Eer 1x 1998
L'Équipe: 4e Frans voetballer van de eeuw 1x 2000

Als trainer

Competitie
Aantal Jaren
Vlag van Frankrijk Girondins de Bordeaux
Ligue 1 1x 2008/09
Trophée des Champions 2x 2008, 2009
Coupe de la Ligue 1x 2008/09
Vlag van Frankrijk Paris Saint-Germain
Ligue 1 3x 2013/14, 2014/15, 2015/16
Coupe de France 2x 2014/15, 2015/16
Coupe de la Ligue 3x 2013/14, 2014/15, 2015/16
Trophée des Champions 3x 2013, 2014, 2015

Persoonlijk als trainer

Prijs Aantal Jaren
Frankrijk
UNFP: Trainer van het jaar 1x 2008
France Football: Trainer van het jaar 1x 2009
Zie de categorie Laurent Blanc van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
Voorganger:
Ricardo Gomes
Trainer van Girondins de Bordeaux
2007–2010
Opvolger:
Jean Tigana
Voorganger:
Raymond Domenech
Bondscoach van Frankrijk
2010–2012
Opvolger:
Didier Deschamps
Voorganger:
Carlo Ancelotti
Trainer van Paris Saint-Germain
2013–2016
Opvolger:
Unai Emery